Jose, nastolatek, który udowadnia, że wegańska dieta to nie tylko liście i trochę owoców! Jego Instagram wygląda… pysznie!
Pies - najlepszy przyjaciel mężczyzny. Psy ras pierwotnych, jakich nie znacie
06 stycznia 2020, 09:00
Członek rodzinnego stada, towarzysz spacerów i wieczorów przed telewizorem, merdający ogonem na powitanie niezależnie od pogody, wierny do samego końca przyjaciel… pies. Żyje krócej niż my, zostawiając po sobie poczucie wdzięczności, a równocześnie wielkiej straty. Bez względu na to, czy był urodziwy, czy pokraczny, mały czy duży, reprezentował szlachetną rasę czy kundelkową populację. Przedstawimy wam dzisiaj pierwszą część artykułu o psach pierwotnych, czyli tych które w swym materiale genetycznym najmniej różnią się od wilka. Są wśród nich rasy, które znamy, jak Siberian husky, te zyskujące coraz większą popularność, np. akita i shiba, ale również bardzo rzadkie – wystarczy wspomnieć księżycowego psa Inków (nagiego psa meksykańskiego) czy pięciopalczastego psa na maskonury z Lofotów (norsk lundehund). Do grupy psów pierwotnych (V grupa Międzynarodowej Federacji Kynologicznej) należą także rasy zupełnie nieznane, choćby Jindo dog albo kai, której dwaj pierwsi przedstawiciele zawitali jesienią 2019 r. do Polski do hodowli GO PROUD. We wrześniu tego roku do V grupy FCI dołączyła piękna łajka jakucka.
(…) mają upór i wytrwałość dzikiego zwierzęcia, cudowne oddanie psa domowego; są najdzikszym tchnieniem natury i najcieplejszym tchnieniem cywilizacji.
Sverdup
Psy ras pierwotnych - podaj łapę
Pisząc artykuł, posłużyliśmy się niezwykłą książką - jedyną w Polsce i Europie albumową publikacją prezentującą rasy V grupy Międzynarodowej Federacji, napisaną i wydaną własnym sumptem przez kynologów, hodowców i sędziów międzynarodowych z miłości do psów pierwotnych - "Szpice i psy w typie pierwotnym".Jak autorzy piszą we wstępie:
”Pierwotne rasy przez setki lat prawie się nie zmieniły. Jedne przystosowane są do ciągnięcia sań w ekstremalnie trudnych warunkach, inne potrafią wyszukiwać i wskazywać zwierzynę, jeszcze inne dostarczają towarzystwa i ciepła. Wszystkie charakteryzują się niezależnym, a jednocześnie bardzo towarzyskim charakterem. Podchodzą do walki, jedzenia, zabawy i pracy z naturalnym entuzjazmem i zapałem. Żyją w bardzo bliskim kontakcie ze swoją rodziną, dzieląc z nią dobre i złe dni i okazując przywiązanie i wierność. Należy zdobyć ich szacunek jako przywódca stada.”.
Był sobie pies
Psy towarzyszą ludziom od zarania dziejów. Niektórzy naukowcy sądzą, że po raz pierwszy do udomowienia wilka doszło w środkowej Azji, w okolicach dzisiejszej Mongolii i Nepalu, a inni wskazują na Afrykę. Tak czy inaczej stało się to prawdopodobnie ponad 30 tys. lat temu, bowiem z tego okresu pochodzą najstarsze szczątki zwierzęcia, które miało cechy zarówno psa, jak i wilka. Według badaczy współpraca homo sapiens z udomowionym wilkiem dała mu przewagę nad neandertalczykiem i pozwoliła wygrać w ewolucyjnym wyścigu.
Psy były świadkami największych osiągnięć ludzkości i narodzin największych religii świata: judaizmu, islamu i chrześcijaństwa. Towarzyszyły ludziom w życiu codziennym - zaganiały stada beduinów na pustyni, służyły druzom na górze Karmel, ciągnęły dobytek, stróżowały, broniły, polowały i ogrzewały swoim ciałem mieszkańców Dalekiej Północy. Dzięki psom Roald Amundsen jako pierwszy człowiek stanął na biegunie południowym.
W wielu kulturach psy były symbolem światłego doradcy, wierności i opiekuna. Cerber z mitologii greckiej piastował funkcję przewodnika po zaświatach i ich strażnika. Argos, pies Odysa, jako jedyny rozpoznał pana po jego powrocie do Itaki. Egipski bóg śmierci Anubis, który ramionami obejmował umierających, miał tułów człowieka i głowę psa. Wschód najjaśniejszej gwiazdy w gwiazdozbiorze Wielkiego Psa - Syriusza, zwiastował wystąpienie Nilu z brzegów.
Wizerunki psów pojawiają się w mitologii, literaturze i sztukach plastycznych wszystkich okresów historycznych i kultur, począwszy od malowideł naskalnych, przez Daleki Wschód, Grecję i Rzym, cywilizacje Ameryki Południowej, po Europę czasów współczesnych. Najstarsze przedstawienia psa w sztuce mają około 9 tys. lat i pochodzą z Mezopotamii. Psy występują na ścianach grobowców egipskich dostojników i faraonów. Zdobią gotycką katedrę w Amiens i czuwają przy grobowcu Władysława Jagiełły na Wawelu. Uwieczniał je Albrecht Dürer, Diego Velazquez, sir Erwin Landseer, Pablo Picasso... Przewijają się na mozaikach, witrażach, gobelinach, rzeźbach, porcelanie, heraldyce, a współcześnie również w filmie.
Psy ras pierwotnych
AKITA - to głowa i ogon, a głowa to uśmiechnięte japońskie słońce
Chyba każdy zna opowieść o psie rasy akita o imieniu Hachi (czyli Osiem; w zdrobnieniu Hachikō ), który przez niemal 10 lat, aż do śmierci, czekał na przybycie swojego pana na stacji w dzielnicy Shibuya w Tokio. Obecnie jego pomnik to jeden z obowiązkowych punktów dla każdego zwiedzającego Japonię i ulubione miejsce Japończyków przysięgających sobie wierność. Na podstawie losów Hachikō nakręcono film "Mój przyjaciel Hachikō " z Richardem Gere w roli głównej.
Za miejsce pochodzenia akity uważa się region Thoku w dzisiejszej prefekturze Akita. Na rozwój rasy miało wpływ górzyste ukształtowanie terenu, sprzyjające izolacji, i surowy klimat. Przodkowie akit pomagali mieszkańcom w polowaniach na jelenie, dziki czy niedźwiedzie. Z czasem zaczęto ich używać do pilnowania posesji. Podczas II w. św. ze skóry psów szyto futra do odzieży wojskowej. Policja nakazała schwytanie i konfiskatę wszystkich psów innych niż owczarki niemieckie stosowane do celów militarnych. Próbowano uratować rasę, krzyżując akity z owczarkami niemieckimi. Po wojnie podjęto działania służące przywróceniu czystej rasy w trzech nurtach: japońskim, amerykańskim i europejskim. Nurt amerykański zrodził po latach nową rasę, czyli akitę amerykańską, znacznie większą, masywniejszą i nie zachowującą klasycznego ubarwienia akity japońskiej.
KAI - dziecię gór, rwących potoków, jezior i lasów
Kai w Europie można policzyć na palcach jednej ręki. Zresztą rasa jest również niezwykle rzadka w Japonii. Odkryta została dopiero w 1929 r. w okolicy góry Fudżi. Pierwsi przedstawiciele kai pojawili się w Polsce jesienią zeszłego roku. Są to Tochimaru i Kaguyahime, które przyjechały do hodowli GO PROUD (dziękujemy za foto).
Rasa Kai-ken pochodzi z japońskiej wyspy Honsiu, z prowincji Kai, zwanej teraz Yaminashi, otoczonej wysokimi górami i pośród kraterów wulkanicznych. Rozwijała się przez wieki w izolacji, stąd niektórzy kynolodzy uważają ją za najczystszą z japońskich ras. Kai to dziki myśliwy, który potrafi wspinać się po drzewach oraz pływać i pokonywać skaliste urwiska. Uparty, zapalczywy, zwinny i silny, nazywany jest „okrutnym łowcą”. Mieszkańcy okolic Fudżi wykorzystywali umiejętności akrobatyczne i niezwykłą inteligencję kai w polowaniach. Psy tej rasy dzięki charakterystycznemu umaszczeniu były niewidoczne w zaroślach i na skałach.
SHIBA - skarb narodowy Japonii
Ta najmniejsza z ras japońskich wyewoluowała w górzystych terenach w północnej części Honsiu. Została rozpoznana w 1867 r., ale niemal wymarła podczas II w. światowej. Ocalała dzięki wysiłkom japońskich hodowców na podstawie egzemplarzy, które przetrwały w odległych, górskich wioskach.
Pierwotna shiba to przede wszystkim pies myśliwski wykorzystywany do polowania w górach, na ptactwo oraz dziki. Odznacza się doskonałym słuchem i węchem. Uwielbia buszować w zaroślach. Shibę cechuje elegancja, majestat widoczny w spojrzeniu i postawie, niezależność i duma. Jest nieufna w stosunku do obcych, ale właściwe wychowanie od pierwszych dni życia pozwala uzewnętrznić jej radosny, przyjacielski charakter. Nawiązuje duchową więź ze swoim człowiekiem, jest wierna i oddana. (Shiby z hodowli Zakątek Izi - dziękujemy za foto).
